Een frisse start van het nieuwe jaar! Ook al schijnt januari niet de beste (of eigenlijk: de slechtste) maand om te starten met een nieuw, al dan niet goed, voornemen kiest het gros van de mensen hier toch voor. Ik ben er nog niet uit of dit anno 2022 een ander patroon gaat volgen, maar met diverse maatregelen, restricties en onzekerheden op de tijdlijn kan ik me wel voorstellen dat het uitdagender voelt om plannen te maken. Waar kunnen we dan wel op aansturen aan begin van het nieuwe jaar?
Mijn inziens is dat de zekerheid van hoop. Een hoop dat er van iedere dag iets moois te maken valt en je de mogelijkheid krijgt om te groeien. Een grote verandering begint namelijk met iets kleins. En veel kleins, keer op keer, kan uiteindelijk groot groeien. Dat gaat misschien niet over één nacht ijs, zoals dat heel af en toe het geval kan zijn, maar tijd is misschien juist benodigd voor een sterk eindresultaat. Kijkend naar de natuur die ons het voorbeeld al geeft; een treurwilg heeft jaren nodig om uit te groeien tot volwassen treurder, zelfs al is hij de snelstgroeiende boom. Ook al ben je nog niet op de bestemming van je droom, iedere dag is qua tijd toch 24 uur, 1440 minuten of 86400 seconden dichterbij in de richting.
Dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is, blijkt als ik de proef op de som neem en kijk naar mijn eigen hardloop ambities. Hoe heerlijk de vroege ochtenden dat ik ren door een stil Amsterdam met opkomende zon om me vervolgens thuis te warmen met een verse kop koffie... Deze dagen zijn goud waard! Toch is het rennen van een hele of halve marathon nog uitgebleven ondanks dat deze meermaals op mijn lijstje heeft gestaan. Hoe komt dit?
Zoals bij wel meer zaken begint het met de vraag: Als ik dit echt denk te willen en het is allemaal nog zo simpel ook, waarom is het dan nog niet gebeurd? Meer dan eens is het voornemen niet waargemaakt omdat de sprong te groot is. Dus bijvoorbeeld van nooit een push-up oefening naar 30 dagen achter elkaar. In veel gevallen gedoemd om te mislukken. Nu zijn er dingen die je beter in één keer kan doen, zoals een pleister van een behaarde arm trekken, maar misschien is het verstandig om wat betreft andere doelen het op te delen in een serie iets meer bescheiden stapjes om het waar te kunnen maken. Hoe kleiner de overgang, hoe makkelijker de stap. Toch?
Eubulides van Milete dacht in de 4e eeuw voor Christus in ieder geval al van wel. Hij beschreef in zijn Griekse thuiswerkkamertje het Soritesparadox. Vernoemd naar sorites dat ’hoop’ betekent. Het komt ongeveer op het volgende neer:
1. Een zandkorrel is geen zandhoop.
2. Als Z zandkorrels geen zandhoop zijn, dan zijn Z zandkorrels plus één zandkorrel nog steeds geen zandhoop.
3. Twee zandkorrels zijn geen zandhoop (uit 1 en 2).
4. Drie zandkorrels zijn geen zandhoop (uit 2 en 3).
Conclusie: elke hoeveelheid zandkorrels is geen zandhoop.
Als we deze redenering accepteren dan is een verzameling zandkorrels ter grootte van de piramide van Cheops nog steeds geen zandhoop... Er gaat in deze paradox klaarblijkelijk iets mis, al is het misschien niet gelijk duidelijk wáár het mis gaat. Toch kunnen we deze bewering over zandkorrels ook in ons voordeel gebruiken om, ik noem zomaar wat, een rondje rennen te verlengen tot een halve, of zelfs een hele, marathon:
1. 1 kilometer rennen is niet ver.
2. Als T kilometer rennen niet ver is, dan is 100 meter langer dan T rennen ook niet ver.
3. 1 kilometer rennen is niet ver (uit 1 en 2).
4. 1.2 kilometer rennen is niet ver (uit 2 en 3). Enzovoorts
Conclusie: een marathon van 42 kilometer rennen is niet ver.
Dit is geweldig! Als ik de sorites redenering toepas kan ik een hele marathon rennen in 420 dagen, zonder ooit een stap gezet te hebben. Ook al klinkt het te mooi om niet waar te zijn, rennen we toch tegen wat praktische problemen aan.
Het eerste probleem kan tijd zijn. Op deze manier heb ik minstens 90 dagen nodig hebben om een ronde van 10 kilometer te rennen. Mits ik dat alle dagen aangesloten doe en begin met 1 kilometer. Nu kan ik me vinden in stukje bij beetje, maar een iets vlottere manier om mijn gevoel te overtuigen dat deze redeneerstappen een goed idee zijn, is wel fijn. Anderzijds, iedere dag 100 meter extra rennen om te realiseren en voelen dat dit niet ver is en dan ben ik februari 2023 geëvolueerd in een hardlooptalent? Duurt misschien wat langer dan gehoopt, maar prima.
Het tweede probleem is ons gevoel. Want nu lijkt 100 meter geen scherpe grens tussen wat ver en wat niet is, maar toch kan die grens wel zo voelen. Het is net als bij de tijd, en het kan zijn dat ik hier alleen in sta, maar 06:59 voelt aanzienlijk vroeger dan 07:00. Sterker nog, een wereld van verschil! Door 1 minuut.. maar 60 seconden. Zouden we ook de tijd in minuten gaan vatten in plaats van uren, gaat het niet om het verschil tussen 07:00 en 06:59 maar om het verschil tussen 420 en 419. De psychologische barrière van het uur eerder is hiermee doorbroken. Ditzelfde trucje kan ik toepassen door te zeggen dat 100 meter 328 feet is. Dan ga ik zomaar van 3280 naar 3608 feet. Tjonge, de afstand die ik daarmee extra afleg per dag! Het is misschien een beetje een omweg, maar als het helpt, dan helpt het.
Maar, stel ik me dan de vraag, is dit niet een heel klein beetje mijzelf voor de gek houden? Absoluut. En toch... Is dat wat Eubulides (deels) teweeg trachtte te brengen; de kleine stapjes zijn zo klein dat je ze makkelijk kunt doen. Dus ik leg de (hardloop)theorieën en paradoxen van me af en ga gewoon dat rondje rennen.
Datzelfde geldt ook voor de hoop. Want al met een sprankje hoop en liefde hebben we de fantastische mogelijkheid om een prachtige start van iedere dag te maken. En daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen… De tijdelijkheid der mensen en dingen is in 2021 duidelijk gebleken. Laten we van 2022 geen jaar maken, maar 365 dagen. Of eigenlijk 525.600 minuten. En iedere dag, biedt weer een nieuwe kans.
Vanuit KW9 wens ik eenieder 365 dagen vol van hoop, blijdschap en mooie groei! Waar wij in bijdragen door een inspirerende omgeving, nieuwe connecties en leuke events te bieden.
De kleine stap om mijn hardlopen weer op te pakken? De route nemen langs het Amsterdam Light Festival. Het thema is dit jaar Celebrate Light en laat de 10 beste werken van de afgelopen 10 jaar zien. Een thema toepasselijk om 2022 mee te beginnen en een goede stimulans voor een rondje! Nog tot en met 23 januari kan de route worden gelopen. Hoeft zeker niet rennend, kan juist heerlijk met een glühwein of warme choco in de hand als avondactiviteit!
Happy January,
Esther
